Stoombootplein Middelharnis (1995)

Een collega vroeg me een schilderij voor haar vader te maken van een stadsgezicht in Zwolle. Ik keerde daarvoor weer terug naar de vertrouwde aquareltechniek en het voelde gelijk goed. Binnen een mum van tijd was het klaar en ik genoot van het resultaat.
Door het licht en de details zijn aquarellen de lichtvoetige noten naast de verbeeldingen van de ziel in acryl die zelden luchtig ogen en steeds een ondertoon van melancholie in zich dragen. Hier draait het om het hart en niet de ziel. En zo nu en dan is het daar precies de tijd voor. Ook toen ik deze aquarel maakte van het Stoombootplein van Middelharnis naar een van de oude ansichten. De 20e eeuw is er net begonnen; aan de aanlegsteiger bij hotel Meijer ligt stoomboot De Onderneming ("Mooi Jantje") van de veerdienst tussen Middelharnis en Rotterdam. Er is geen mens te zien en in niets herinnert het aan de dagelijkse drukte. Geen wolken en de spiegelingen in het water wijzen op slechts een enkel zuchtje wind.
Op deze manier verbeelden is voor mij het creëren van een land van dromen, waar tijd er niet toe doet. Waar grijze tonen weer tot kleur worden getoverd alsof de macht van de tijd is verbroken. De gang van de zon langs het hemelgewelf wordt er met het grootste gemak zomaar een eeuw teruggezet. Het is spelen met en reizen door de tijd die niet met zich laat spotten. Het is voor even de tijd vergeten.