dinsdag 17 april 2012
November. De tijd van het voorbij. (2000)
Eind november is voor mij de tijd van het voorbij en van het achterom zien. De frisgroene bomen van de lente, die in de zomer ongemerkt en onomkeerbaar verkleurden tot volwassener groen, stonden in de herfst nog in de heerlijkste kleuren te schitteren, maar vielen de laatste weken uit. Het was hun laatste groet. Hun laatste teken van leven. De landbouwgronden verstillen rond de dorpen in allerlei tinten bruin. De zon, die steeds lager reikt, komt volgende maanden nog slechts krachteloos boven de horizon.
Het is de tijd van stilstaan. Om te herinneren. Om mensen te herinneren die er ooit vanzelfsprekend waren. Als schimmen zijn ze en zonder foto, schilderij of tekening kunnen we hun gezichten nog nauwelijks voor de geest halen. Wie ze voor ons waren, is veel grondiger verankerd en als het leven veel te kort was soms nog meer de gedachten aan wie ze hadden kunnen zijn of worden.
In november komen de beelden terug die met miljoenen opgeborgen liggen en het lijkt of alles er nog is. Een hoofd vol herinneringen. Zoals ook van die ons voorgingen. Hoofden vol beelden. Hele levens opgeslagen als een onuitputtelijk boek. Elk het uitgeven meer dan waard, maar de meeste blijven voor altijd gesloten op een aantal eindeloos herhaalde verhalen na.
Dit is wat november met me doet, en daar wilde ik een keer van geschilderd hebben. Vlakken als herinnerde beelden van mensen, in de kleuren van het najaar. Elk op een eigen plaats, ergens in de tijd. Mensen op wiens schouders we staan. Mensen die ons wegen naar licht lieten zien door wie ze waren, door hoe ze voor ons waren. Als een lopend vuur is het gegaan. En als een lopend vuur gaat het. De energie, het omzien, de liefde, het verlangen. Waar de ene generatie dooft, licht de volgende op als voorlopig laatste schakel aan een duizelingwekkend lang en nooit onderbroken snoer.
Zo zet voor mij november alles weer op zijn plaats voor een nieuw jaar, elk jaar weer. En mocht het gedoofde licht buiten, me er niet aan herinneren, dan toch deze geschilderde verbeelding van die me voor gingen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten