Op een wit vel papier beginnen en maar zien waar het uitkomt. Daar koos ik voor toen ik begin 2000 na twee abstracte schilderijen, weer figuratief wilde werken. Lijnen en vormen werden tot wolken en land, tot heuvels, tot stad. En de stad tot veilige plaats buiten een moerassige wildernis. Het beeld, dat gelezen wordt van links naar rechts, vertelt een verhaal dat van beklemmende duisternis ziet naar een overkant, waar de diepste verlangens van liefde en hoop worden bewaard. Veilig, maar onbereikbaar; niet van deze wereld, zo licht. Om van te leven en zo leven we. Niet van goud in handen, maar van goud in het verschiet, een hemel van het hierna, van de droom. Van het niet weten, van het hopen tegen beter weten soms in. Om zo'n veilige stad draait het leven, en er zijn dagen dat we ons er in wanen, en er zijn dagen waarop we in het bestaan ervan nog nauwelijks geloven. De een leeft er bijna telkens zo dichtbij, de ander moet het doen met een enkele glimp in een moeizaam bestaan.
Zo werden de eenvoudige lijnen tot een wereld waarin gedachten zich vormden en nog laten vormen. Eerst een wereld en dan de gedachten. Eerst een landschap dat ik mij droom. Van tegenstellingen, van licht en donker, en vandaar van hoop en twijfel, tot gedachten en landschap tot één beeld worden. Zo wilde ik de komende tijd schilderen. Van het drama van mensen en van hun geluk en elke keer weer beginnen op wit.
Telkens als ik weer aan een schilderij begin, besef ik wat er al die keren allemaal moest gebeuren, eerdat het een wereld was om in binnen te kunnen gaan. Het is een verbazen over wat ik al die jaren mocht ervaren, op mocht nemen, mee mocht dragen, zeulen soms. En ik draag wat mee. Boeken, beelden, verhalen en een hoofd vol wakker gehouden herinneringen aan het leven, aan geluk, aan bloemen, wolken, mensen, aan mooiste dagen, aan verlies ook en telkens toch weer dromen. Steeds meer en met steeds meer lagen in de tijd zijn ze mij een onuitputtelijke bron van energie, voor nieuwe boeken, beelden en verhalen. Daar schilder ik van en daar schilder ik uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten