Ik roep mezelf meer dan eens op, niet alleen toeschouwer te zijn. Me over te geven aan de ervaring en maar te zien wat die me brengt. Zo leef ik ook op heel wat dagen en momenten. Zo schilder ik ook vaak, maar de tweede helft zoek ik telkens toch analyse, structuur en harmonie. Geen overgave tot het eind, geen einde zonder afgewogen keuzes en balans. Uiteindelijk ben ik toch weer de toeschouwer die afstand heeft genomen. Conclusies heeft getrokken. Die zijn haar weer heeft gladgestreken en zijn jasje weer in de plooi heeft. Zoals vlak voor thuiskomst na een uurtje rennen, springen en stenen sjouwen in het bos.
Op één schilderij is de ervaring, althans veel meer dan bij de andere, blijven staan. Nog voor de analyse de overhand zou nemen. Zoals bij het kijken naar een film, als ik me nog niet afvraag wat die me te zeggen heeft. Zoals het dollen en plezieren in de golven op een mooie zomerdag, nog voor het verhaal wordt verteld van hoe mooi het was. En dat ene schilderij is deze. Een paar stappen naar rechts en het wordt toch weer afwegen, een paar naar links en het wordt blind slaan op de toetsen. Nu is het improviseren. Nog net. En ik koester het resultaat. Dit ben ik als ik de bergen in trek, en over steeds grotere rotsblokken klauter zonder te weten of ik er op die manier wel komen kan. Als zware mist me er overvalt en ik nog nauwelijks een hand voor ogen zie. Als ik Flakkee rondloop en na negentig kilometer alles in mij uitschreeuwt dat het genoeg is, maar ik verder ga. Als ik in het bos toch nog niet omdraai, terwijl het laatste licht verdwijnt bij het vallen van de avond. Kortom: dit ben ik als ik het niet zo zeker weet. Waar ik sta of waar het heenleidt. Dit is de ervaring als ik wil weten wat er achter de horizon is. Als ik wil weten of het misschien toch anders is dan me altijd is verteld. Als ik nog geen tijd nam, of nog geen tijd had, om terug te kijken. Zou ik doorgeschilderd hebben, dan had ik de ervaring erin besloten. Een wereld verbeeld waarin de ervaring werd herinnerd en opnieuw mogelijk zou zijn. Zover liet ik het deze keer niet komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten