Als het goed en genoeg is (2007)

Als het wat langer geleden is dat ik me in de taal van wolken heb uitgesproken, zijn het de wolken zelf die me soms weer aan het schilderen zetten. Bij de eerste de beste aanblik van hoog oprijzende wolken in het voorjaar, besef ik dat er nog zoveel niet verteld is en nog zoveel niet op de manier waarop ik het zou willen, dat ik zo weer aan de slag wil. Genoeg inspiratie voor een mensenleven. Zoals ik een Waddenschilder aan het werk heb gezien die meer dan genoeg had aan de slikken, het water, het licht en de wolken. Omdat ze hem taal verschaften voor zijn verhaal, in eindeloze variaties.
Om wat nog niet verteld was, schilderde ik in 2007 een paar wolkenschilderijen op paneel. Met een kwast én een verfroller. Dat was nieuw voor me en ik genoot van de mogelijkheden ervan. Van de nuances en de snelheid waarmee gewerkt kon worden. Het gaf me energie voor wel honderd schilderijen, maar daarvoor ontbrak me de tijd.
De avond valt in roodbruine kleuren met wolken in vol ornaat. Boven warmgetinte velden zoals ik die het afgelopen jaar ook aantrof op de Hoge Veluwe. Met ruimte om te zwerven en maar te zien waar de dag je brengt. De wolken zijn uitgegroeid tot wat ze zijn en hebben rust gevonden. Als mensen voor wie het goed is en genoeg is, na een leven lang zoeken en vinden, vallen en opstaan, leren en inzicht verkrijgen.
Na al het schrijven over bijna veertig jaar schilderen, nader ik de deur naar het hier en nu. Het is ook voor mij (voor dit moment) goed en genoeg. Over alles leek het wel te gaan. Over de verwondering bij de eerste schilderijen, de keuze voor de academie en wat me daartoe bracht. Over het leren van mijn beeldtaal, het leven van verbeelding, de associaties met de traditie waarin ik ben opgegroeid. Over het voorbijgaan van mensen. Over de herinnering en de gezochte vrijheid en ruimte.
Wat ik nu nog schrijf is als laatste vakantiedagen. Je weet dat het erop zit en kijkt nog even achterom. Nog even een keer dáárheen. Nog één keer de berg op. Nog één keer zonsondergang. Nog even wat herinneringen voor thuis, een souvenier voor deze of gene.