Deze had ik nog niet (2007)

Weer een wolkenlucht als resultaat van al die keren dat ik naar de lucht heb zitten turen en ze me wat te vertellen had. Dat ik ervan wilde schilderen en het er niet van kwam. Mijn vader heeft het vaak over 'moaie stikjes' als hij een landschap ziet dat hem aanspreekt en hij met schilderogen naar de wereld om hem heen kijkt. Al die keren wil hij er wel een aquarel van maken. Hij zou er zijn huis mee kunnen behangen met al die mooie werelden die hij had willen schilderen. Het is er in een aantal perioden ook zeker van gekomen. En in zijn hele huis kom je ze dan ook tegen: de verbeeldingen van het strand, van de heide, van de kanaaldijk achter zijn geboortedorp Sommelsdijk en van een laan met bomen in de herfst met blaadjes op de weg die je er zo af kan pakken. Vredige werelden zijn het zonder dreiging van wolken, overladen met zon. En ik schilder de mijne en deze keer met wolken die uit zee oprijzen. Deze had ik nog niet. Nog niet zo imposant. Maar nu dan toch, en nu het schilderij er is, kan ik me niet meer voorstellen dat ze er niet waren.
Zo gaat het telkens. Zo gaat het met verhalen. Met ervaringen. Met kennis van de familiegeschiedenis. Met wel en wee. Met verbeeldingen van generatie op generatie. Zo gaat het met mensen die ik ontmoet en die bedoeld en onbedoeld schakeringen toevoegen aan mijn werkelijkheid. Mensen die naar je omzien en mensen die je negeren. Mensen die je enthousiast maken en mensen die je ontmoedigen. Mensen die alles menen te weten en mensen die het zo zeker niet weten en met het beetje licht dat mensen vaak gegeven is, hun weg gaan; mensen die wel van mysterie weten, maar met schroom in woorden en daden van beneden iets over boven zeggen. Al die indrukken samen vormen mijn geschiedenis en maken me tot wie ik ben. Zo werkt het voor iedereen. Iedereen zijn eigen, meestal ongeschreven, geschiedenis.
Er is weinig voor nodig om te beseffen hoe gelukkig ik ben dat ik mijn eigen leven maar telkens kan nalopen en spellen. Ervan kan genieten en nagenieten. Ervan kan schilderen in de taal van wolkenluchten. Ervan kan schrijven zoals ik afgelopen maanden deed in meer dan zeventig verhalen op dit blog. Meer dan gelukkig als ik zie hoe het leven voor zoveel mensen zo hemeltergend anders is.